مروری ویرایشی بر برخی ترجمه‌های موجود از ادعیۀ قرآنی
۱. رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنيا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّار (بقره: ۲۰۱)
بیشترِ مترجمان فعل امر «قِ» از ریشۀ «وقی» را در این آیه به «نگه دار» برگردانده‌اند. اما این فعل به این‌صورت و در این معنا، برای فارسی‌زبانان، کمی غریب به نظر می‌رسد. به‌عبارت‌دیگر، کمتر شنیده‌ایم یا اصلاً نشنیده‌ایم که کسی بگوید: «فلان کسْ دیگری را از فلان چیز نگه داشت.» به همین خاطر شاید بتوان این ترجمه را به‌لحاظ ویرایشی، تاحدی گرته‌بردارانه دانست.
در مقابل، برخی مترجمان متوجه این نارسایی شده‌اند و کوشیده‌اند به‌نحوی از آن بپرهیزند. خرمدل با افزودن واژۀ «محفوظ» به ترکیب فعل، آن را «(محفوظ) نگه دار» ترجمه کرده است. صادقی تهرانی و فولادوند نیز در روشی مشابه، واژۀ «دور» را در ترجمه‌شان در کمانک آورده‌اند. اما خرمشاهی ترجیح داده این‌گونه بگوید: «در امان بدار.»