و مقصود آن است که بدانی که چند عامل‌های مختلف است در باطن تو، هریکی به کار تو مشغول، و تو در خواب خوش باشی و ایشان هیچ از خدمت تو نیاسایند و تو نه ایشان را بدانی و نه شکرِ آن [کس] که ایشان را به خدمت تو به‌پای کرده است، به‌جای آوری.
اگر کسی غلام خویش را یک روز به خدمت تو فرستد، همه عمر به شکر وی مشغول باشی، و آن را که چنین چندهزار پیشه‌وران به خدمت تو فرستاده است که در همه عمر تو یک لحظه از خدمت تو فرونایستند از وی خود یاد نیاری.
کیمیای سعادت، ابوحامد امام محمد غزالی